Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Opis: Żeby stworzyć z supernowych sonatę, najpierw trzeba te supernowe znaleźć. W tym celu kompozytorzy Alex Parker i Melissa Graham oparli się na pochodzących z przeglądu spuścizny kanadyjsko-francuskiego teleskopu hawajskiego danych w czterech głębokich polach monitorowanych od kwietnia 2003 do sierpnia 2006 wybierając 241 supernowych typu Ia. Oczarowujące kosmologów supernowe typu Ia są termojądrowymi wybuchami niszczącymi gwiazdy - białe karły. Następnie każdej supernowej przypisano nutę do zagrania, ustalając głośność na podstawie odległości. Słabsze, bardziej odległe odgrywają cichsze dźwięki. Wysokość każdej nuty oparto na pomiarze współczynnika rozciągnięcia określającym tempo pojaśnienia i osłabnięcia supernowej w czasie względem przyjętej skali czasu. Większy współczynnik rozciągnięcia oznaczając wyższy dźwięk wybrany z pokazanej na ilustracji frygijskiej skali dominantowej. Oczywiście dźwięki te odegrano na instrumentach. Dla supernowych w masywnych galaktykach użyto kontrabasu, a dla tych w mniej masywnych fortepianu. Kliknij na obrazek lub posłuż się odnośnikami (Vimeo, YouTube), żeby zobaczyć skompresowaną w czasie animację przeglądu CFHT podczas słuchania Sonaty Supernowa.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) &
Jerry Bonnell (UMCP)
NASA Official: Phillip Newman
Specific rights apply.
NASA Web
Privacy Policy and Important Notices
A service of:
ASD at
NASA /
GSFC
& Michigan Tech. U.