APOD.pl: astronomiczne zdjęcie dnia

Opis: Mgławica Tarantula ma średnicę ponad tysiąca lat świetlnych i stanowi olbrzymi obszar gwiazdotwórczy leżący w naszej pobliskiej galaktyce satelitarnej -- Wielkim Obłoku Magellana, który z kolei znajduję się około 180 tysięcy lat świetlnych stąd. Ten kosmiczny pająk, a jednocześnie największy i najbardziej burzliwy z regionów formowania się gwiazd w całej Grupie Lokalnej galaktyk rozciąga się na całą szerokość tego efektownego złożenia zdjęć, wykonanego poprzez połączenie obrazów zarejestrowanych przez teleskopy naziemne i orbitalne. Obecne w Tarantuli (NGC 2070), intenswne promieniowanie, wiatry gwiazdowe i szoki generowane przez wybuchy supernowych w gromadzie pełnej masywnych, młodych gwiazd, skatalogowanej jako R136, zasilają poświatę mgławicy i kształtują jej przypominające odnóża pająka filamenty. Dookoła Tarantuli znajdują się także inne obszary formowania się gwiazd bogate w mlode gromady, filamenty i rozdęte obłoki w kształcie bąbli. W rzeczywistości na ujęciu tym widać też najbliższą nam supernową, jaka pojawiła się na niebie w czasach nowożytnych -- SN 1987A. Znaleźć ją można w dolnym prawym rogu fotografii. To pełne bogactw pole widzenia rozciąga się na około jeden stopień kątowy na niebie, lub inaczej na dwie średnice Księżyca w pełni. Leży ono w południowej części gwiazdozbioru Złota Ryba (Dorado). Gdyby jednak Tarantula znajdywała się nieco bliżej -- powiedzmy jakieś 1500 lat świetlnych od Ziemi, tak jak lokalne obszary gwiazdotwórcze w Mgławicy Oriona, zajmowała by ona około połowę nieba.

Jutro: piksele w kosmosie

---

< | Archiwum | Nadsyłanie | Szukaj | Kalendarz | RSS | Edukacja | O APOD | Forum | >

---

Autorzy i wydawcy: Robert Nemiroff (MTU) & Jerry Bonnell (UMCP)
NASA Official: Phillip Newman Specific rights apply.
NASA Web Privacy Policy and Important Notices
A service of: ASD at NASA / GSFC
& Michigan Tech. U.

Tłumaczenie: Elżbieta Kuligowska  |   APOD.pl  |   OAUJ  |   PTA  |   Orion  |   Urania