APOD.pl: astronomiczne zdjęcie dnia
Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
27 stycznia 2020
Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
27 stycznia 2020
Opis: Skąd biorą się warkocze kometarne? Nie istnieją jakieś oczywiste, jednoznaczne miejsca w jądrach komet, z których emitowane są dżety tworzące warkocze. Jedno z najlepszych zdjęć pojawiających się dżetów ukazano na powyższej fotografii, wykonanej w roku 2015 przez należącą do ESA automatyczną sondę Rosetta, która krążyła wokół komety 67P/Churyumov-Gerasimenko (komety CG) od 2014 do 2016 roku. Na zdjęciu widać pióropusze gazu i pył uciekający w różnych miejscach z jądra komety CG w miarę jej zbliżania się do Słońca i ogrzewania się w jego promieniach. Kometa wykazuje dwa jasne loby, z których większy rozciąga się na około 4 kilometry, a mniejszy -- na 2,5 kilometra. Połączone są one wąskim pasmem. Badania wykazują, że takie parowanie musi zachodzić głęboko pod powierzchnią komety, jeśli ma doprowadzić do pojawienia się dżetów, pyłu i lodu, które następnie obserwujemy na powierzchni komet. Kometa CG (znana także jako 67P) przez dżety traci około metr ze swego promienia podczas każdego z powtarzających się co 6,44 roku przelotów w pobliżu Słońca, w tempie, w którym ulegnie ona całkowitemu rozpadowi już za około kilka tysięcy. w roku 2016 misja Rosetta dobiegła końca, a sama sonda została w sposób kontrolowany rozbita o powierzchnię komety CG.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) i
Jerry Bonnell (UMCP)
Przedstawiciel NASA: Phillip Newman,
obowiązują określone prawa.
Polityka
prywatności sieci NASA oraz ważne uwagi
Serwis prowadzony przez:
ASD w
NASA /
GSFC
oraz Michigan Tech. U.
