Codziennie nowy obraz lub zdjęcie naszego fascynującego Wszechświata
wraz z krótkim objaśnieniem napisanym przez zawodowego astronoma.
Zobacz więcej!
Opis: Skąd biorą się warkocze kometarne? Zwykle nie ma żadnego oczywistego miejsca na jądrze komety, z którego wydostają się dżety tworzące warkocze komet. Jeden z najlepszych przykładów takich dżetów pokazano na powyższym zdjęciu, wykonanym w 2015 roku przez należącą do ESA sondę Rosetta, która okrążała wówczas kometę 67P/Churyumov-Gerasimenko (CG) -- od 2014 do 2016 roku. Zdjęcie przedstawia smugi gazu i pyłu wydobywające się z wielu miejsc jądra komety CG, gdy zbliżała się ona do Słońca i nagrzewała się. Kometa ma dwie wyraźne wypukłości, większą o rozpiętości około 4 kilometrów i mniejszą o długości 2,5 kilometra połączoną wąską szyjką. Analizy wskazują, że to parowanie musi zachodzić głęboko pod powierzchnią komety, aby powstały strumienie gazu, pyłu i lodu, które widzimy jako dżety wydobywające się z tej powierzchni. Kometa CG (znana też jako 67P) traci w postaci dżetów około metra swojej grubości podczas każdego z 6,44-letnich obiegów wokół Słońca, co przy obecnym tempie doprowadzi do jej całkowitego zniszczenia w ciągu zaledwie kilku tysięcy lat. W 2016 roku misja sondy Rosetta zakończyła się -- kontrolowanym uderzeniem w powierzchnię komety CG.
Autorzy i wydawcy:
Robert Nemiroff
(MTU) i
Jerry Bonnell (UMCP)
NASA Official: Amber Straughn
obowiązują określone prawa.
Polityka Privacy,
Accessibility,
Notices;
Serwis prowadzony przez:
ASD w
NASA /
GSFC,
NASA Science Activation
oraz Michigan Tech. U.